بسم الله الرحمن الرحيم
اولا صلوا على النبى
وكمان زيدوا النبى صلاه
المهم النهارضه حنشوف حوارات ليها العجب
بس ياريت محدش من الاخوات يزعل منى
المهم
الحوار ده بين ام احمد وام محمد وهما قاعدين على المصطبه وبيشربوا شاى وجوزا ( شيشه يعنى )
ياللهوووووى على الحريم وتعبهم وربنا ما يوريك لما يقعدوا مع بعض ويجيبوا فى سيرة الناس
ام احمد
: ازايك يا ام محمد
ام محمد
: ازايك يا ام احمد
ام احمد
: جوازك عامل معاكى ايه
ام محمد
: تعبنى ياختى والله قرفت منه ومن العيال طول الوقت يزعق ويشخط زى ما اكون خدمه ابوه اللى جبهالوا
ام احمد
: معليشى يا اختى والنبى الرجل بتاعى كده كل شويه عاوز ياكل وشويه عاوز شاى ومش عاوز حد يتكلم فى البيت عشان ينام ولا حتى بيشغل ولا اى حاجه جاتهم مصيبه تاخدهم
ام محمد
: يلا اهههههه تعب قلب وخلاص
ام احمد
: شوفتى سميرة مرات عبد العال
ام محمد
: مالها دى ؟
ام احمد
: قال ايه عاوزه تجيب غساله اتومتك وقال ايه تانى عاوزه تكيف
ام محمد
: يااااااااه المراه دى مش عاوزه تعيش عيشه اهلها الله يرحم لما كانت بتيجى تشحت العيش عشان الموكوس بتاعها( جوزها) يطفح
ام احمد
: وقال ايه ياختى النطع بتاعها قالها حاضر يا حبيبتى اول لما اقبض حروح ادفع القسط اللى انتى عاوزه
ام محمد
: الله يخربيتك يا راجل هو انت فاكر انت متجوز نانسى عجرم
ام احمد
:شوفتى رجاله اليومين دول
ام محمد
: والنبى يا اختى بقالى شهر بتحايل على المنيل (جوزها ) ياخد الغساله يصلحها وهو مش راضى
ام احمد
:ياختى رجاله ايه اللى مش بيحسوا بينا هما فاكرينا قاعدين فى البيت مرتحين
ام محمد
:ياختى كل واحد عاوز لما يرجع من الشغل ( اذا كانوا بيشتغلوا) يلاقى الاكل جاهز ويلاقى العيال لابسين هدوم نظيفه وكنسه الدار ورشه قدام الباب
ام احمد
:ياختى دا المنيل جوازى كل يوم يرجعلى وش الفجر قال ايه عنده شغل
ام محمد
: ياختى متسكتيش على الكلام ده بهدليه وشوفيه بيودى الفلوس فين
انا خايفه احسن يكون يعرف واحده غيرك
ام احمد
: ياختى تصدقى حق كل يوم القيه يرجع ويمسك التليفون بالساعات ويتكلم بصوت واطى عشان محدش يسمعوا
ام محمد
: دا انا ياختى مش بخلى فى جيب المنيل جوازى حاجه بقصقص ريشه على طول عشان مش يلف على واحده من بتوع اليومين دول اللى بيحطوا احمر واخضر(البنات المايصه)
ام احمد
: قوليلى يا اختى اعمل ايه ؟
ام محمد
: بصى ياختى انا بنصحك زى اختى انتى اول كل شهر اعملى معاه خناقه لرب السما وسيبيله الدار وروحى دار ابوكى غضبانه وسيبى العيال اله
ام احمد
: وبعدين يا حبيبتى
ام محمد
: كده مش حيعرف يروح ولا يجى حيضطر يقعد مع العيال ويجى بدرى عشان يجيب للعيال اكل وبعده كده لما يعرف انه مش حيقدر عليهم حيجى زى البرص الجعان يبوس ايدك
وساعتها انتى بقا تقوليله كل اول شهر تسيبلى مهيتك عشان ناكل العيال ونلبسهم وندفعلهم تمن الدروس
ام احمد
: ربنا ما يحرمنى منك يااميرة
ام محمد
: بس متنسيش كل يوم تدلعى عليه وكلفى نفسك شويه وجيبى صابع احمر ولا اقولك جيبى طماطميا وافعصيها فى وشك اوفرك
ام احمد
: والله فكرة بصى يا اختى انا حروح اشوف اللى على النار احسن يتحرق ويرجع المنيل ويفتح جاعرتوا عليا
ام محمد
: وانا كمان حدخل جوه عشان المنيل جه وعمال ينعروينادى عليا اروح اكتمه عشان ميصحيش العيال
ام احمد
: طيب ياختى لما تخلصى ابقى نادى عليا من المنور
ام محمد
: طيب عاوزه حاجه منى قبل لما ادخل
ام احمد
: مع السلامه ياختى
وانتهى الحوار على انهم الاثنين بيكرهوا اجوازهم وفاكرين نفسهم ملكات جمال وهما ميعرفوش ان الرجاله بتتعب وبتموت عشان تجبلهم الجنيه عشان يعيشوا
نعمل ايه فى الحريم هما كده تعبينا على طول
المرة الجايه حنشوف اللى دار بينهم
الواحد نفسه يلاقى واحده تريحه اصل احنا مش حنتجوز عشان نشيل نفسنا هموم كفايه الواحد واللى فية
